Oded Yinon ‘çevremizdeki arap devletlerinin küçük parçalara bölerek israil’in bölgesel gücünü tesis etmeliyiz’ diyerek bugünkü siyonizm’in hedeflerini çizmiştir. 1982’de Siyonist bir dergi olan ‘Kıvunim’ de (Yönler Dergisi) İsrail strateji uzmanı Oded Yinon’un bir makalesini yayınladı. Oded Yinon ‘çevremizdeki Arap devletlerinin küçük parçalara bölerek israil’in bölgesel gücünü tesis etmeliyiz’ diyerek bugünkü Siyonizm’in hedeflerini çizmiştir.
Oded Yinon; Sovyetler Briliği’nin yakında dağılacağından, Müslüman Arap devletlerinde çıkarılacak kargaşalardan, Türkiye, Irak, Suriye’nin parçalanması gerektiğinden ve yeni kurulan İran İslam Cumhuriyeti ile nasıl baş edilmesi gerektiğinden bu makalesinde söz eder. Ona göre İsrail’in ayakta kalması sadece iç dinamiklerin ile değil, komşu ülkelerin durumu ile ilgilidir. Eğer komşu ülkeler birleşme yoluna giderse bu İsrail için en büyük tehdittir, yapılması gereken bu ülkelerde iç karışıklık çıkararak İsrail’in emperyal bir güç haline gelmesinin sağlanmasıdır.
Oded Yinon Planı üç aşamadan oluşur.
1. aşama; Müslüman Arap ülkelerinin ve Türkiye’nin parçalanması,
2. aşama; Avrupa Birliğinin dağılması,
3. aşama; Amerika Birleşik devletlerinin parçalanmasıyla İsrail’in egemen güç haline gelmesi. Bu stratejiye göre, Yahudilerin mutluluğu için dünyada İsrail’den daha büyük bir gücün olmaması gerekir.
Oded Yinon bu maddeleri tek tek açıklamış, ilk olarak Müslüman Arap ülkeleri parçalanmalıdır. Parçalamaya Lübnan’dan başlanmalı ve Lübnan 5 parçaya bölünmelidir. Lübnan’dan sonra Irak, Sünni,Şii ve Kürt bölgesi olarak üç parçaya ayrılmalı. ‘Bizim için Irak’ın devre dışı kalması, Suriye’nin devre dışı kalmasından daha önemlidir. Irak, Suriye’den daha güçlüdür, fakat parçalanması daha kolaydır. Merkezi Bağdat, Basra ve Musul olmak üzere en az 3 eyalet kurulmalıdır. Ürdün, Filistin’lilerin eline geçmediği sürece sorun oluşmayacaktır, zaten Ürdün diye bir kavim yoktur. Ürdün için beklemekte olan fayda vardır. Zaten uzun süre ayakta kalması mümkün görünmemektedir.
Mısır efsanesi 1656 yılında yıkılmıştır. Mısır artık islam dünyasında önde bir politik güç değildir ve Mısır birçok otorite merkezine bölünmüş ve parçalanmıştır. Eğer Mısır parçalanırsa, Libya, Sudan ve hatta daha uzaktaki devletler mevcut şekilleri ile birlikte onlarda çöküşe katılır. Bütün bu ülkelerin göreceli olarak güçlü orduları vardır. Fakat bu durum bir problem yaratmamaktadır. Suriye ordusu büyük çoğunlukla Sünni’dir. ancak subaylar Alevi’dir, Irak ordusu Sünni kumandanlara sahip Şii bir ordudur. Bu uzun vadede çok önemlidir ve bu sebeple uzun ordunun sadakatini korunmak mümkün olmayacaktır.
Arap devleti, sadece tek ortak payda olan İsrail’e olan düşmanlıkları konusunda anlaşılabilir ama bu günlerde bile bu mümkün değildir. Sünni Pakistan’da on beş milyon Şii, devletin varlığı tehdit etmektedir. Fas’tan Hindistan’ a ve Somali’den Türkiye’ye uzanan ulusal etnik azınlık resmi istikrarın yokluğuna ve tüm bölgenin hızlı bir şekilde dejenere olmasına işaret eder. ‘Türkiye ve İran’ın parçalanması sonraya bırakmalıdır. İran nüfusunun yüzde 50’si Farslardan oluşur. Diğer etnik gruplar büyük çoğunluğu Türklerden ve az sayıda Kürtlerden oluşur. Türk Nüfus Şii olduğundan iç karışıklık çıkarmak zordur.
Dolayısıyla ilk parçalanacak ülke Türkiye olmalıdır. Türkiye’nin nüfusu Türk Sünni Müslüman bir çoğunluk (50 civarı) ve azınlık Kürtlerden oluşur. 6 milyon Alevi Kürt ve 6 milyon Sünni Kürt’tür. Sünni Kürtler Türk Devleti bağlıdır ve bu durum gelecekteki planlarımız için iyi değildir. Milliyetçilik akımlarına destek vererek Sünni Kürtlerin devletten uzaklaştırılması katkı sağlamalıyız.’
Özetle; Ortadoğu ve İslam coğrafyasının bugün içinde bulunduğu paramparça vaziyetin ipuçları 1982’de hazırlanmış bir raporda tüm unsurlarıyla yer aldı. Oded Yinon’un hazırladığı raporda, İsrail’in varlığının İslam ülkelerinin parçalanarak küçük yapay devletlere bölünmesine bağlı olduğu vurgulanıyor. Raporu hazırlayan Oded Yinon ismi 1996’da Neocon’ların Netenyahu’ya sundukları bir raporda da yer aldı. Raporda, İsrail’in stratejik yapılanmasının ancak Türkiye ve Ürdün’ün yardımlarıyla gerçekleşebileceği, bunun ön koşulunun da Refahyol hükümetinin bir an önce görevden uzaklaştırılması olduğu belirtiliyordu.
(201)
